Fran Remiseiro, el escultor de “Barro”
Para quiénes no creemos en las casualidades, el que un escultor nazca en un pueblo llamado Barro, tiene su “gracia”. Cómo influye el entorno en el que vives en tu obra?
Teño fama de ser silencioso e concentrado, o lugar onde vivo favorece esto, tamén facilita a relación coa escultura, é unha actividade que demanda espazo e calma, algo máis fácil de atopar lonxe dunha cidade
Una pregunta tópica: Cuándo decidiste conscientemente que eras escultor?
Non lembro un momento exacto, eu teño varios oficios que practicaba, oficios próximos á escultura, centrados na producción de formas prácticas e funcionáis, pero sempre invertín máis enerxía na escultura, o final impúxose a escultura e, a forma simbólica sobre al funcional
En un contexto social en donde casi todo es virtual, qué aporta la escultura, la materia, las piezas reales susceptibles de ser tocadas, vulneradas, creadas con oficio, pasión y tiempo? Para qué...sirve tu arte?
Serve para demostrar que as mans tamén pensan e que non todo o anterior é coñecido por ser anterior. A escultura aporta presenza, eso é algo transgresor nestes tempos, comparte o noso espazo, respiramos o aire que a tocou
Un artista a tiempo completo, cuántas horas diarias invierte en su profesión?
Horas non sei, pero sí moita dedicación. Unha parte é traballo mecánico, a outra traballo de pensar, este último ocupa moito máis tempo.
Dinos algo acerca de ti que nos pueda aportar una visión sobre tu obra, más allá de nuestras propias proyecciones, más allá de lo visual… algún secreto o en su defecto, anécdota confesable?
No meu traballo intento resignificar imaxes da tradición escultóirca, aparecen como citas, non cuestiono a forma desas imaxes, cuestiono o seu significado. Dase o caso tamén de obras miñas que antes de ser escultura existían en algún relato, un exemplo é a barca de pedra, presente nas lendas que narran a chegada de deidades ás nosas costas en barcas de pedra, a imaxe dunha pedra flotante e dunha poética maravillosa, tema ideal para tratar na escultura por a inclongruencia de ver unha pedra lotar e poder tocala para recoñecer a materia.
“Tres imaxes máis no mundo”: Por qué ese título?
Ten certa ironía. Pregúntome se queda sitio para tres imaxes máis nun mundo no que hai excedente de imaxes. Ogallá estas tres imaxes teñan poderes sagrados que as salven da indiferencia.
Imágenes de la Exposición
Inauguración
Entrada actualizada el el 15 dic de 2023
¿Te gustaría añadir o modificar algo de este perfil?
