Descripción de la Exposición
A vida en Rosa
Foi en Eivissa, unha illa luminosa, onde Pere Planells naceu en 1950.
A primeira pincelada da paleta salina do Mediterráneo alcanzouno nunha das moradas que pespunteaban as tradicionais rúas encaladas de luz dunha terra atávica, cercada polo piélago balear e afastada de roteiros en exceso trilladas. Revivindo odiseas de tempos pretéritos, só artistas, arquitectos e pensadores de espírito inquieto, arribaron ás costas ibicencas á procura de paraísos e añoranzas.
Moitos deles foron enseguida reféns da súa sinxela beleza. Foi entón, desde mediados do século XX, cando se sementaron as bases da eclosión artístico-cultural que sacudiu os cimentos da illa e que, como un tsunami imprevisto, asolagou o milenario perfil dos seus costumes. Neste contexto, a adolescencia de Pere Planells pertence á época en que a illa se situou á vangarda da arte, cando Eivissa xurdiu como un oasis de liberdade creativa na periferia mariña do deserto franquista.
Os nexos insulares e estéticos, anomalías de cabalete e cadernos de filibusteiros, xuntáronse á súa propia sensibilidade. A inquietude como estandarte, a batedora do tempo, e o vital contexto creativo da súa terra natal, levantaron en Pere unha temperá vocación artística, cultivada en Barcelona no ámbito académico da entón denominada Escola Superior de Belas Artes de Sant Jordi. Nos intercolumnios desta ágora da estética, escorado a poñente da súa insua, Pere estudou arte e cinematografía. Neste lapso estudantil, o seu impulso artístico debe moito á súa condición de axudante de Conrad Marca- Relli, membro do movemento abstracto de NY afincado en Eivissa, para o que realizou series de múltiples.
A sinerxía que experimentaba Eivissa neses momentos, callada nunha actividade expositiva intensa, fíxoo participar tanto en mostras individuais como colectivas, ademais de exercer de codirector executivo do Museo de Arte Contemporánea. Este tempo quedou en pausa ao ingresar por oposición no corpo de catedráticos de debuxo no Instituto Andrés Belo de Tenerife.
Ampliación do islario de Pere: do Mare Nostrum ao Atlántico, do belo ao sublime, dun confín a outro allende a Península, e anos despois como nómade profesoral por outros cartapacios. Ao longo do seu periplo laboral, Pere foi compaxinando a arte e a docencia, se é que poden ser consideradas dúas disciplinas diferenciables.
Arqueiro estético e xeómetra, Pere Planells proxecta unha obra tensada entre os dous extremos dun arco: dunha parte, informalista e xestual; doutra, como profesor de debuxo e xeometría técnica, navegando nun campo artístico máis racionalista. Imbricación e mestizaxe; así que non resulta estraño que a súa tese doutoral estivese dedicada á tradición racionalista europea e á xeometría como esqueleto característico da arte occidental: «Achegas teóricas e prácticas sobre a polivalencia, o desenvolvemento e a localización modular».
Para esta exposición de Santiago de Compostela, a obra que Pere Planells presenta, nútrese dunha selección de coleccións recentes. Axuntadas baixo o epígrafe cupular de «A vida en Rosa», todas forman parte do seu cartulario de meditacións.
Abstraccións, ensimesmamentos que teñen na súa compañeira Rosa a paleta das suites, unha e outra vez re-visitadas. O resultado é unha conxunción de espazos que acollen complicidades, que realimentan o pensamento, que mesturan sensibilidades, e que, en definitiva, anudan unha nova conciencia autoral.
No seu taller de traballo, a alquimia estética de Pere Planells utiliza formulacións e xestos sinxelos, impulsos dinámicos verteduras sobre mansas superficies de cartón. Trátase dun material natural de traballo que permite intervencións arraigadas e arriscadas sobre unha materia liviá, deparando en ocasións táboas e lenzos semellantes ao branco cal, que afunde as súas raíces seculares nas paredes das rúas natais que unha vez foron as galeradas dos seus soños. Con esta bagaxe, as súas obras teñen veos sutís, foulares envolventes, cos que o autor persegue e consegue -ao meu entender- ofrecer unha obra viva e introspectiva. A mirada propia, fundida coa do outro, exerce esa pátina de meditación que proclama a obra aquí recreada. A mirada analítica e do goce, como unha cesura no cotián, cronoloxía dun tempo reclamado ao iris anónimo que mira cara ao exterior e reflicte esa mirada nos seus arcanos interiores.
A obra de Pere Planells devén zaguán de entrada a paisaxes tectónicos, a coadas sobrias, a xestos precisos, uns e outros delineados desde unha serena reflexión, avivando aquela emoción que viaxa sobre tempos e sensibilidades, tantas veces desatendidos, a bordo dunha alba nave calafateada de aire e sal.
© Vicente Moga
Exposición. 19 nov de 2024 - 02 mar de 2025 / Museo Nacional del Prado / Madrid, España
Formación. 23 nov de 2024 - 29 nov de 2024 / Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía (MNCARS) / Madrid, España
